Uhm…stond in het vorige bericht dat ik een beetje verkouden was en niet echt in mijn hum, toen we bij mijn vriendinnetje Lena op bezoek gingen, blijk ik een longontsteking te hebben!
Zondag na mijn slaap werd ik wakker met koorts: 39,7 en moest ik heel erg huilen, zelfs gillen. Ik zat ook sinds zaterdag steeds aan mijn oren te wrijven. Papa, mama, oma en opa vertrouwden het niet en dus zijn we aan het einde van de middag naar de eerste hulp van het Canisius ziekenhuis in Nijmegen gegaan. Daar zagen we nog meer kinderen die ziek waren en op schoot bij hun ouders zaten. Ik vond dat niet nodig. Er was immers genoeg te beleven en te onderzoeken. We moesten wel lang wachten, maar ik heb mij prima vermaakt met het speelgoed en boekje lezen. Na 40 minuten wachten werd ik onderzocht en blijk ik dus een longontsteking te hebben. Hiervoor heb ik antibiotica gekregen en dat krijg ik nu 3x per dag met een spuitje in mijn mond gespoten. Soms vind ik dat leuk, maar meestal niet. Dan is het een worsteling met papa en/of mama.
Dinsdag ben ik niet naar het kinderdagverblijf geweest, oma heeft toen op mij gepast.
Vandaag, donderdag, gaat het wel weer wat beter, maar ik hoest nog wel soms en je kunt het ook nog een beetje aan mijn ademhaling horen. Vanmorgen zijn nama en ik naar Mijn grote vriend Luc geweest, daar heb ik heerlijk gespeeld en hebben we ook gewandeld.
Vanmiddag heb ik ook nog even met de konijnen gespeeld…
Ondanks de longontsteking heb ik het toch prima naar mijn zin.