En toen werd ik wakker bij opa en oma, mocht ik televisie kijken met een stukje cake, want dat is traditie als ik bij opa en oma slaap…en werd ik ineens heel erg benauwd. Zo benauwd dat ik naar de huisartsenpost van het ziekenhuis in Nijmegen werd gebracht. Toen bleek dat ik niet snel beter zou worden, belde oma vlug papa en mama op. Zij kwamen toen zo snel mogelijk. Ik werd verneveld, dat hielp, maar dat was steeds van korte duur…
Dus moest ik blijven. Ik kreeg een eigen kamer, waar mama ook kon blijven slapen. Elk uur werd ik verneveld. Van de zuster kreeg ik een mooie witte giraf met paarse vlekken. Ik noem hem Deur en heb om die zelfbedachte naam grote schik gehad.
Het vernevelen ging wel goed. Ik merk dat het mij helpt om beter te kunnen ademhalen.
In het ziekenhuis in Nijmegen was ook een bak met Lego. Ik heb samen met papa en mama heerlijk met de Lego gespeeld en gebouwd.
‘s Avonds werd ook nog gestart met pretnison. Vanaf 23 uur werd ik elke 2 uur verneveld.
Vanmorgen ging het gelukkig alweer wat beter met mij, alleen nog niet goed genoeg om naar huis te gaan. Papa en mama vonden het echter fijner om dan naar het ziekenhuis in ede te gaan…dat is natuurlijk dichter bij huis.
De reis was alleen wel zwaarder gevallen dan gedacht. Mijn zuurstofwaardes waren te laag en daarom heb ik toen extra zuurstof gekregen. Dat vond ik helemaal niet leuk, want het slangetje in mijn neus voelde heel vervelend aan, vooral toen ik na een middagdutje wakker werd. Gelukkig mocht het slangetje er wel weer snel uit en gaat het nu weer een stuk beter met mij.
Isa en Noa zijn vanmiddag op bezoek geweest, Luc en Aily ook, en opa en oma met Kailyn.
Nu lig ik heerlijk te slapen. Hopelijk gaat het morgen nog weer beter, zodat ik snel weer naar huis mag. Dat zou fijn zijn!