Ik kan al een beetje lachen…en niet die lachstuipjes waar iedereen het steeds over heeft. Nee, echt al een beetje lachen. Zo laat ik sinds zaterdag (8 januari) merken dat ik het leuk vind op de commode tijdens het verschonen, dan lach ik naar papa of mama. Boven mijn hoofd hangt een houten clowntje en daar kijk ik ook graag naar, vooral als mama aan het touwtje trekt om het clowntje te laten bewegen.
Sinds zaterdag laat ik ook een lach zien als ik in papa’s armen lig en hij tegen mij praat. Vanmorgen zong mama een liedje voor mij terwijl ze me vast hield en dat vond ik ook erg fijn. Daarna mocht ik even spelen in de box. Ik heb zelf een speeltje in mijn handje gepakt en dat naar mijn mondje gebracht. Dat vond ik ook erg leuk en heb dit daarna nog een aantal keer herhaald, waarbij ik ook een beetje ging lachen. Mama heeft hiervan geprobeerd een foto te maken…
Uiteindelijk is op de foto niet echt mijn lach te zien, maar wel dat ik het heel erg naar mijn zin heb in de box.
